اثر اسید ایکوزاپنتاانوئیک بر بیان ژن های دخیل در مقاومت به انسولین سلول های گرانولوزای بیماران مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک

سابقه و هدف: سندروم تخمدان پلی­کیستیک (Polycystic ovary syndrome; PCOS) اغلب باعث کاهش اوولاسیون، ناباروری و مقاوت به انسولین می­ گردد. یکی از عوامل موثر در بروز این بیماری گیرنده ­های  Proxsisome proliferative–activated receptor gamma ((PPARγ می­ باشند که جزو گروهی از گیرنده­ های هست ه­ای هستند. آگونیست­ های PPARγ برای درمان مقاومت به انسولین، هیپرآندروژنیسم و اختلال عملکرد تخمدان در بیماران PCOS به­ کار می­ روند. اسیدهای چرب مثل EPA (Eicosa­penta­enoic acid) و متابولیت­ های آن ها، لیگاندهای طبیعی برای PPARγ بوده و گزینه مناسبی برای تنظیم بیان این ژن محسوب می­ شوند. مواد و روش ­ها: این مطالعه مورد- شاهدی روی 30 نفر از زنان مبتلا به سندروم تخمدان پلی ­کیستیک مراجعه­ کننده به مرکز باروری الزهرا تبریز جهت درمان IVF (in vitrofertilization) مراجعه کرده بودند، انجام شد. ابتدا سلول­ های گرانولوزا از مایع فولیکولی این افراد جمع­ آوری گردید و سپس در محیط آزمایشگاهی کشت داده شد. میزان بیان ژن های PPARγ و (Insulin-like growth factor 1)IGF-1 در سلول­ های گرانولوزا در محیط کشت و در محیط کشت به­ همراه EPA بررسی گردید. نتایج: بیان ژن PPARγ در سلول­ های گرانولوزای کشت شده در محیط تیمار شده با EPA در مقایسه با محیط کشت کنترل افزایش یافت و این افزایش در غلظت 100 میکرومول و زمان 48 ساعت بیشترین مقدار بود. هم­ چنین، افزایش بیان PPARγ منجر به افزایش ژن ­های درگیر در استروئیدوژنز یعنی IGF-1 شد، درحالی­ که بیان هر دو ژن در بیمارانPCOS  و در محیط کشت کنترل کاهش یافت. نتیجه­ گیری: در مجموع می ­توان گفت کهEPA  باعث افزایش بیان ژن PPARγ و به­ دنبال آن IGF-1 در سلول ­های گرانولوزای بیماران مبتلا به PCOS می­ شود.